(ту), accusare, обвинять. Болезн.гр. Çынна айăп тусан, ху та айăплă пулăн. Если будешь обвинять других, то и тебя осудят. Eadem locutio saepissime usurpatur in venia pelcnda. Это выражение часто употребляется в извинениях. Юрк. Айăп ан ту сахал çырнăшăн. Извини, что мало написал. Изамб. Т. Ме сана çăкăр. Айăп ан ту. Кăçал кунта та тырă начар пулчĕ. На тебе хлеба. Извини. Нынче и здесь хлеб уродился плохо. Такм. Айăп тумăсăринччĕ пире. Извините нас. Ib. Айăп ан тăвăр, ваттисем! Извините, старики! Трехбл. Эпир мĕн пĕлетпĕр, çамрăксем? — айăп тумăсăрăнччĕ, ваттисем! Что знаем мы, молодежь? — извините нас, старшие! Изамб. Т. Когда гости уходят, им говорят: „Айăп ан ту ĕнтĕ!“ (не осуди). Гость отвечает: „Мĕн айăп тума тата!“ (за что же осуждать?). || Peccare, delinquere, провиниться. V. р. 2З, V. ЗЗ.
Айăп ту 1. обвинять / обвинить кого-что в чем, упрекать / упрекнуть кого-что; 2. калечить / искалечить [покалечить] кого-что; 3. (в извинениях в форме повел. накл. айăп ан ту (тăвăр) не осуди (осудите), не обессудь (обессудьте), не взыщи (взыщите).
1. Эпир сана корнета вĕлернĕшĕн айăп тумастпăр, анчах ăна мĕншĕн вĕлернине пĕлес пулать. М. Белов. 2. Те таçта пырса тăрăнасси пур, алли-урине айăп тăвасси пур. К. Турхан. 3. — Сана валли нимĕн те пулмарĕ, — пăшăрханса каларĕ ăна Ахтупай. — Айăп ан ту ĕнтĕ, пĕррелĕхе каçар. К. Турхан.
См. также:
айăн айăн пи айăн-çийĕн айăп « айăп ту » айăпа кăлар айăпа хăвар айăпа юл айăплă айăплăн